سال نو ، از آغوش مطهر خداوند فرا می رسد
وقلب من نیایش می کند:
خدایا! مرا متبرک کن
تا هر روز که در راه رسیدن به تو گام بر میدارم
با تحسین و حیرت
زیبائی را بجویم که همانا سرشت توست.
خدایا مرا برکت آن بخش
که هر روز وظیفه خویش را به انجام برسانم
به برادران و خواهرانم یاری برسانم
تا بار خود را در فراز و نشیب زندگی بر دوش کشند.
و هر روز نیایش کنم:
در آفتاب و باران ،بادا ،که خواست تو تحقق پذیرد.
آمین
معلی بن خنیس روایت می‌کند که روز نوروزی به محضر امام صادق«ع» رسیدم. امام از من پرسید: آیا می‌دانی امروز چه روزی است؟
گفتم: فدایتان شوم، روزی است که ایرانیان آن را بزرگ می دارند و به یکدیگر هدیه می دهند.
امام صادق «ع» فرمود: سوگند به خدا این بزرگداشت، علّتی در زمان‌های دور دارد که برای تو شرح می دهم تا بدانی.
ای معلی! روز نوروز، روزی است که خداوند از بندگانش پیمان گرفت که تنها او را بپرستند و شرک نورزند و به پیامبران و امامان و حجّت‌هایشان ایمان بیاورند. این روز، اولین روزی است که در آن خورشید دمید و بادهای بارورکننده بر درختان وزید و گل‌ها و شکوفه‌های زمین آفریده شد. این روز، روزی است که جبرئیل بر پیامبر(ص) نازل شد. نوروز، روزی است که پیامبر اکرم(ص)، علی«ع» را بر دوش خود سوار کرد تا همچون ابراهیم«ع» بت‌های عرب را درهم بکوبد و به زیر افکند. این روز، روزی است که برای بار دوم برای علی«ع» بیعت گرفته شد و در این روز، علی«ع» بر اهل نهروان پیروز شد. نوروز، روزی است که قائم ما و صاحب امر ظهور می‌کند و در این روز، بر دجّال چیره می‌شود و او را در کنار کوفه به دار می‌زند. هیچ نوروزی نمی‌رسد، مگر این‌که ما در آن منتظر فرج هستیم.
پیشاپیش سال نو برهمه محبین اهل بیت عصمت و طهارت مبارک
